bercampur baur

missing someone is really killing me.feel sleepy but u don't feel like want to sleep,u feel hungry but u don't feel like want to eat.sampai otak dan mulut tak nak kawan dengan perut.nak berak pun boleh burst into tears.bukan sembelit pun.bukan semua orang lalui benda ni.jadi bahan ketawa je kalau orang tahu.buat malu.bukan kita nak rasa macam ni,tapi what to do.it's inside.all about heart.memang tak boleh tahan kalau dah namanya perasaan.tapi tak apa,simpan dalam hati.baik-baik.pergi makan aiskrim banyak-banyak.takpun tadah air mata bagi pada puteri gunung ledang.atau pergi lari jauh-jauh mana tahu boleh masuk marathon 42km pulak nanti.

i don't know where i put my diary,misplace lah tu.habislah.jadi,tak tahu nak tulis mana apa yang ada dalam hati.jadi tulis dekat sini.kadang-kadang,tertulis juga dekat mesej di handphone,konon-konon nak hantar tapi at the end,simpan dalam draft je sebab konon-konon nak nampak tough dan cool,even dah macam mak hilang anak.tapi kadang-kadang tersend,dan lepas tu mula cakap dengan diri sendiri 'bodoh,malulah pergi hantar mesej macam tu,tak cool'.takpun tengah-tengah sedih taip-taip mesej,then tiba orang tegur,terus terkejut dan letak handphone dalam poket.tanpa sedar masa masukkan handphone dalam poket,tertekan send.terbaik kan.pastu malu dengan diri sendiri lagi.stupid.

tahpehape.bye.